-
1 κρούω
κρούω (verwandt mit κρότος), 1) schlagen, anschlagen, klopfen, stoßen; nach B. A. 101 eigtl. von leiser Berührung, aber im gew. Gebrauche für κόπτειν; bes. τὰς ϑύρας, was die Atticisten tadeln, obgleich es sich auch bei Attikern findet; Ar. Eccl. 317; Plat. Prot. 310 a u. öfter; Xen. Conv. 1, 11; Posidipp. bei Poll. 10, 22; auch A., wie Hatth. 7, 7, vgl. Lob. zu Phryn. 177; auch im obscönen Sinne sagt eine Frau ὅταν γε κρούσῃς τὴν ἐμὴν ϑύραν Ar. Eccl. 990; so auch bei Sp.; nach B. A. a. a. O. κατὰ τοῦ κακεμφάτου ἐν τῇ συνηϑείᾳ τὸ κροῦσαι κεῖται ἀντὶ τοῦ συγγενέσϑαι. – Bes. ein Saiteninstrument mit dem Plektron schlagen, κρούειν τῷ πλήκτρῳ, Plat. Lys. 209 b; πλῆκτρον ἔχει φόρμιγγος, ἔχει καὶ πλῆκτρον ἔρωτος, κρούει δ' ἀμφοτέροις καὶ φρένα καὶ κιϑάρην, von einer Citherspielerinn gesagt, Paul. Sil. 55 ( Plan. 278); so auch A.; auch κρεμβάλοις κρούειν, = κρεμβαλίζω, Ath. XIV, 636 d; u. αὐλὸν κρούειν, s. Jacobs A. P. p. 664. – Vom Tanze, κρούειν τοῖς ποσὶ τὴν γῆν Arr. An. 7, 1, 7; ähnl. Πιερίδες ἐν δαιτὶ ϑεῶν χρυσεοσάνδαλον ἴχνος ἐν γᾷ κρούουσαι Eur. I. A. 1043; χο-ρευέτω κρούουσα πόδα Herc. Fur. 1304; – auch χεῖρας, die Hände zusammenschlagen, klatschen, Suppl. 742; – ähnl. ὅπως τὰ ὅπλα μὴ κρουόμενα πρὸς ἄλληλα αἴσϑησιν παρέχοι, die aneinanderschlagenden Waffen, Thuc. 3, 22; τὰς ἀσπίδας πρὸς τὰ δόρατα ἔκρουσαν Xen. An. 4, 5, 18, vgl. 6, 1, 10; – übh. stoßen, drängen, λόγους λόγοις Plat. Theaet. 154 e; πέπλον Eur. Cycl. 328, mit schmutziger Nebenbdtg; – κέραμον κρούειν, an ein irdenes Gefäß klopfen, um zu untersuchen, ob es einen Sprung hat, dah. übh. untersuchen, τὸ καλόν Plat. Hipp. mai. 301 b, u. Plut. – Uebh. treffen, κνῖσα κρούει ῥινὸς ἄκρας Ephipp. bei Ath. IX, 370 c. – 2) wie κρουσιμετρέω, betrügen, vom Messen des Getreides hergenommen oder vom Wägen, Harpocr.; Phocylid. 5, 13 sagt κρούειν σταϑμὸν ἑτερόζυγον. – Med., πρύμναν κρούεσϑαι, sich langsam mit dem Schiffe zurückziehen, ohne es umzuwenden, vgl. Schol. Ar. Vesp. 397; Thuc. 1, 50. 3, 78 u. Sp., die auch das activum so brauchen, wie Pol. 16, 3, 8; κρούεσϑαι ἐπὶ πρύμναν, App. B. C. 5, 119; κρούεσϑαι τὸ πτερόν, zurückfliegen, Ael. N. A. 3, 13.
-
2 κρούω
Aἔκρουσα X.An.4.5.18
, Hyp.Fr. 201: [tense] pf.κέκρουκα Diogenian.3.38
, (ἐκ-) Pl.Phdr. 228e, ( προς-) D.21.206:—[voice] Med., [tense] aor.ἐκρουσάμην Th.7.40
:—[voice] Pass., [tense] aor.ἐκρούσθην Eratosth. Cat.32
: [tense] pf. κέκρουμαι ( ἀπο-) X.HG7.4.26, or - ουσμαι ( ἀπο-) Ar.Ach. 459:—strike, smite,ῥυτῆρι κ. γλουτόν S.Fr. 501
; κρούσας δὲ πλευρὰ [τῶν ἵππων] E.Fr.779.6;τὸν λυχνοῦχον Lys.Fr.83
;τοῖς ποσὶ τὴν γῆν Arr.An.7.1.5
; also εἰς τὴν χεῖρα τοῖς δακτύλοις κ. with the fingers, D.C.40.16: metaph., κνῖσα κ. ῥινὸς ὑπεροχάς tickles, Ephipp. 3.3.2 strike one against another, strike together, κ. χεῖρας clap the hands, E.Supp. 720;τὰ ὅπλα κρουόμενα πρὸς ἄλληλα Th.3.22
; l.c.: metaph., ἀλλήλων τοὺς λόγους τοῖς λόγοις ἐκρούομεν ἄν would have knocked their heads together, Pl.Tht. 154e.3 κ. πόδα (i.e. κ. τὴν γῆν τῷ ποδί), in dancing, E.El. l.c. (lyr.);ἴχνος ἐν γᾷ κ. Id.IA 1043
(lyr.).4 metaph. from tapping an earthen vessel, to try whether it rings sound (cf.κροῦσις 2
): examine, try, prove,κρούετε ἀπολαμβάνοντες τὸ καλόν Pl.Hp.Ma. 301b
; κἂν διαπειρώμενος κρούσῃς [τὸν κόλακα] Plu.2.64d.5 strike a stringed instrument with a plectron, Simon.183, Pl.Ly. 209b: generally, play any instrument (v. κροῦμα, κρουματικός), αὐλεῖ.. κρούων ἰαστί Com.Adesp.415
: c. dat., κ. κρεμβάλοις, = κρεμβαλίζειν, Ath.14.636d.6 κ. τὴν θύραν knock at the door on the outside, Ar.Ec. 317, 990 (with play on signf. 8), X.Smp.1.11, Pl.Prt. 310b, 314d, etc.; κόπτειν is better [dialect] Att.acc.to Phryn.154; laterκ. ἐπὶ τὴν θύραν LXX Jd.19.22
.7 κ. σταθμὸν ἑτερόζυγον, = κρουσιμετρέω, Ps.-Phoc.15; ;κρούων γε μὴν αὐτὰς ἐωνούμην Eup.184
.9 [voice] Med., κρούεσθαι πρύμναν back water, Th.1.51, 54, 3.78;αἱ πρύμναν κρουόμεναι νῆες Arr.An.5.17.7
(also in [voice] Act., Plb.16.3.8);κ. ἐπὶ π. τὴν ναῦν App.BC5.119
: hence κρούεσθαι τὸ πτερόν fly backwards, Ael.NA3.13:—also in [voice] Act., Plot.2.9.18.10 κρούειν ἀκράτῳ, v. πατάσσω 11.2. (Cf. Lith. krùšti 'bruise', 'pound', Lett. krausēt 'thresh'.) -
3 κρούω
κρούω, (1) schlagen, anschlagen, klopfen, stoßen; eigtl. von leiser Berührung, aber im gew. Gebrauche für κόπτειν;; auch im obszönen Sinne sagt eine Frau ὅταν γε κρούσῃς τὴν ἐμὴν ϑύραν. Bes. ein Saiteninstrument mit dem Plektron schlagen. Vom Tanze; auch χεῖρας, die Hände zusammenschlagen, klatschen; ὅπως τὰ ὅπλα μὴ κρουόμενα πρὸς ἄλληλα αἴσϑησιν παρέχοι, die aneinanderschlagenden Waffen; übh. stoßen, drängen; πέπλον, mit schmutziger Nebenbdtg; κέραμον κρούειν, an ein irdenes Gefäß klopfen, um zu untersuchen, ob es einen Sprung hat, dah. übh. untersuchen. Übh. treffen. (2) wie κρουσιμετρέω, betrügen, vom Messen des Getreides hergenommen oder vom Wägen. Med., πρύμναν κρούεσϑαι, sich langsam mit dem Schiffe zurückziehen, ohne es umzuwenden; κρούεσϑαι τὸ πτερόν, zurückfliegen
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий